مهندس منصور عطایی:

مهندس منصور عطایی به سال 1283 خورشیدی زاده شد و در سال 1363 یعنی در 79 سالگی در گذشت.تحصیلات دبستانی و دبیرستانی را در تهران انجام داد سپس وارد مدرسه عالی فلاحت کرج شد و دوره آن را با موفقیت به پایان برد و سرانجام جزو دانشجویان اعزام به خارج جهت تکمیل اندوخته های علمی به فرانسه رفت.وی مدت سه سال در مدرسه کشاورزی گرینیون مشغول به تحصیل شد،پس از آن برای بدست آوردن تخصص در رشته زراعت و اصلاح نباتات،وارد انستیتو ناسیونال آگروتومیک پاریس شد و به دنبال آن برای گذراندن یک دوره کارآموزی به الجزایر رفت.وی در مدت اقامت در الجزایر از نزدیک شاهد رفتار سلطه گرانه فرانسویان با مردم مسلمان الجزایر شد و با طبییعت خوی استعمار بیشتر آشنا گردید.دیدن این وضعیت ضمیر او را به شدت آزرد به گونه ای که پس از بازگشت به ایران،آثار آن به صورت مشارکت در برنامه های استعمار زدایی دکتر محمد مصدق آشکار شد.

پس از پایان دوره کارآموزی در سال 1315 به ایران بازگشت و از همان آغاز به عنوان دستیار مصطفی زاهدی در مدرسه عالی فلاحت به تدریس دروس زراعت مشغول گردید در همان زمان سرپرستی بنگاه اصلاح نباتات وزارت کشاورزی را نیز به عهده گرفت.از سال 1331-1333 به عنوان رئیس دانشکده کشاورزی انتخاب گردید. وی نخست جلال افشار استاد جانور شناسی دانشکده کشاورزی را به معاونت خود برگزید،سپس دکتر محمد حسن مهدوی اردبیلی را به این سمت تعیین کرد.در کابینه دکتر محمد مصدق مدتی کفالت دانشکده کشاورزی را بر عهده گرفت و در دوران پر آشوب آن زمان در جهت سر و سامان بخشیدن به وزارت کشاورزی کوششهای فراوانی به عمل آورد.

پس از سقوط دولت مصدق،دوبار دستگیر و روانه زندان شد.بار اول چند ماه بیشتر در زندان نماند اما بار دوم بیشتر از یک سال در زندان به سر برد.پس از آزاد شدن فعالیت علمی خود را از نو در دانشکده کشاورزی آغاز کرد و سرانجام در سال 1347 به درخواست خویش بازنشسته شد.دانشکده برای قدردانی از خدمات این استاد گرانقدر،وی را به درجه استادی ممتاز دانشگاه ارتقاء داد.

-مهندس عطایی در جمع آوری نژادهای بومی گندم و اصلاح آنها بسیار کوشید،در اثر تحقیقات آزمایشگاهی و صحرایی طولانی سرانجام دو واریته گندم مناسب با آب و هوای ایران و کیفیت مطلوب برای کشور به نام گندم عطایی و شاه پسند به دست آورد.مهندس عطایی در طول خدمت دانشگاهی به عنوان ((مرد عمل)) ((مرد صحرا)) و ((استاد خستگی ناپذیر)) شناخته شد.

مهمترین آثار علمی که از وی به یادگار مانده است عبارتند از:تالیف سه جلد کتاب درباره زراعت عمومی-زراعت خصوصی وکتاب ارزش نانوایی گندم که به دلیل ارزشمند بودن هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد.

امید آن داریم که با خواندن سرگذشت بزرگان و پیشکسوتان بتوانیم راه پیمودۀ آنها را سر مشق خود قرار داده و با اتکا به علم و پشتکار خود عملی بیاد ماندنی انجام دهیم تا آیندگان نیز از ما به نیکی یاد کنند.

انسانهای بزرگ زاده نمی شوند بلکه، ساخته می شوند.